bruisend wij zwommen door de dagen over transparantie niks te klagen ze vergleden zonder ook maar een een kik te slaken eindelijk zong eentonigheid haar hoogste lied haast en stress bestonden even niet het dag en nacht bleek overal hetzelfde totdat jij het tempo doeloe in zijn voegen kraakte van leven weer een bruisende gelegenheid maakte vol vertier en bol staand van plezier waarin malloten weer de hoofdrol speelden met hun dansen en kledij in een vrijheid zonder regels met zijn dubbele lachjes en bedoelingen als winnaars in de maatschappij wil melker 05/06/2019