geprent in ‘t vlees de blik op horizonten
waarheen de wegen zich ook slingeren
ga ik hen achterna, ’t verstomd moment
gezeefd door ogenblikken , bloeit op
uit scheuren slechts alleen maar vuil
zonnig de strepen op mijn rug en blij
lijk ik in ogen van de vliegen, muggen
een octopus die om zich heen slaat
en al verwart het mij, dit mateloos
innig met elkaar verbonden, versmelt
tot enkel slechts twee gladde stenen
in verre ochtend die niet helder wordt
sunset 30-10-2014