Opgestoven
Heuvels van winterse sneeuw
Nagenoeg verlaten leek het onwerkelijke landschap
Een pad naar het bos was veranderd in een lange baan van ijs
Wind, kou en gladheid, wat konden ze diep verdoven
Boven het woud vloog een Vlaamse gaai of was het misschien toch een spreeuw
Ik bleef niet te lang staan, ik zette mij zo goed mogelijk schrap
Mijn sporen in het magische wit van een bedolven, eerdaags verdwijnend paradijs