Ooit liep ik de Dodentocht samen
met Flop, een snode vriend van het
strenge paterscollege die mij tot
vervelens toe opzocht en met wie
ik vaak worstelwedstrijden uitvocht.
We marcheerden als soldaten vol
goede moed de finish tegemoet
toch staakte mijn makker vanwege
voetblessures, ik stapte dus alleen
verder, ik was immers nog goed te
been, ik telde niet eens de uren...
Tot ik bij de laatste bocht een meisje
met een fiets zag voorbijrijden, ze
wou op 50 meter van de eindstreep
een potje vrijen in de heide met als
gevolg dat ik de wedstrijd ver buiten
de tijd uitliep, ze zeiden: je hebt geen
medaille verdiend! De mooie blondien
heb ik daarna nooit meer teruggezien!
En op school spotte Flop met m'n verhaal!
Omdat hij mij niet geloofde? Ik zette het
hem snel weer betaald, ging tijdens een
balletvoorstelling met z'n lief aan de haal!
We stapten urenlang tot we in
een maïsveld waren aanbeland.