bed-afwaarts sluipt de diepe liefde
dons prikkelt als overmoedige bijen
die na het overwinteren hun pels
glanzend wrijven, verstoppertje spelen
in verhitte lendenen
snel, snel, nooit wordt het bloed heter
onweerstaanbaar vlinderend fladderen
beweegt wild onder de lakens
mijn vlees wordt zwak
het kloppen van mijn razend hart
verdrijft de ochtendlijke stilte
zweet schrijft zich op onze blote huid
als zonnemelk op ‘t hete vel
sluit deuren en vensters
steek kaarsen aan
en plaats hen langs jouw ontwaken
lakens-vochtige duiven vliegen uit
laten insectenlansen steken
en wij, wij hunkeren hongerig elkaar
sunset 25-01-2018