Laat mij alleen zijn,
op mijn solitaire momenten
in diepte belanden.
Ik heb de mens van deze plek
nooit begrepen, vriendschap
was een droom op deze
beschadigde bodem,
ja.
Iedereen bewoog binnen
zijn kader, binnen zijn
systeem van gedachten die
geprogrammeerd waren.
Ooit vaar ik alleen,
ooit vind ik mijn soortgenoten
elders in het Universum,
waar de doornen de rozen
niet zullen pijnigen.
Tot die tijd dien ik
rekening te houden met
doornen in omgang met
de medemens.
Ooit zeg ik Adieu.
18-03-2024