Eeuwigheid,
Elke nacht kijk ik omhoog,
hoop ik op een wonder,
langs alle kleuren van de regenboog,
zie ik, en ik bewonder.
Elke dag kijk ik rond,
hoop ik op een wonder,
ik weet ook niet hoe het komt,
maar ik kan gewoon niet zonder.
Het maakt niet uit,
in welke status,
ik verkeer,
Het maakt niet uit,
welke emotie dan ook,
ze is daar,
en bewonder het elke keer.
Elk uur,
gaat er wel een gedacht uit,
komt ze in mij op,
boven alles uit.
Elk dingetje,
houd me bezig,
elk zinnetje,
mysterieuz opzich.
Histories gezien,
futuristisch gezien,
men zoek heel zijn leven lang uit,
waar hij vandaan gekomen is.
Tot het leven eindigt,
met het antwoord op de vraag,
wie ben je.
Gekke gedachten eigenlijk,
ik ben nu wie ik ben,
maar morgen ben ik niet meer,
als ik was.
Toch denk ik,
er zijn dingen die eeuwig bestaan,
Denkend aan hiƫrogliefen,
tekens, woorden, zinnen.
Boeken, verhalen,
gevoelens, emoties,
gedachtens,
alles uitgeschreven en vast gezet,
in tijd,
Die delen raken nooit meer kwijt.
Geraamtes, skeletten,
de basis structuur van een wezen,
Tot op de bot, totaal beschreven,
in stoffen met ieders eigen eigenschappen.
Fossiellen, gesteend of ijzig,
de mal van een wezen,
het uitterlijk alleen maar afgedrukt,
door het leven.
Zo zijn er zo veel dingen blijven bestaan,
kregen een langer leven,
zijn namen eeuwen bekent,
omdat ze in tijd vast staan.
Dus vraag ik mij af,
hoe kan ik iets anders geloven,
als er in mij beschreven staat,
zoals ik ben nu,
zoals ik in de toekomst zal zijn,
hoe ik ook mag worden,
dingen zullen ook hetzelfde zijn,
men verandert niet met de dag,
in ieder geval niet iemand met een sterke,
eigen persoonlijkheid.
Toch kan die sterke persoonlijkheid,
juist ook veranderen omdat de persoonlijkheid,
weer wat sterker staat in tijd.
En ik,
ik zet mijn geschiedennis ook vast,
de geschiedennis van de toekomst,
zal ik ook vast zetten,
en tot het einde,
wat hopelijk nog heel ver weg blijft,
zal ik een eeuwig leven lijden,
zelfs na mijn dood.
Zodat ik mijn dank kan tonen,
voor het verkrijgen van een leven.
Met daar waar mijn leven begon,
of een draai kreeg, daar waar mijn hart oversprong,
of mijn doen en laten langzaam over ging,
daar waar ik liefde vond,
of ik mijn hart verdronk.
Vanaf nu,
en zo vooruit,
mijn best doen elke dag,
zoveel mogelijk genieten,
oprecht en met een lach.
Een goeie dag,
in eeuwigheid,
ik kleine kringen,
of wereld wijd.
Dat wordt bepaald,
door mijn tijd.