Opstaan en niet meer achterom kijken.
De blik alleen op het heden en mijn leven verrijken.
Het lukte drie weken al heel goed.
Iedere dag deed ik mijn best voel goede moed.
Een klein beetje geloof en vooral hoop.
Nu moet ik weer oppassen dat ik niet voor alles weg loop.
Eventjes voelde ik voorspoed en geluk.
Nu voel ik weer stress en veel druk.
Dit is mijn laatste kans en ik wil hem niet weg laten glippen.
Ondanks mijn wil, loop ik nu toch weer vast op de klippen.
Deze dag zal ik even moeten door staan.
Alle nare gevoelens en gedachten van vandaag zullen vergaan.
Dat is één ding wat ik absoluut zeker weet.
Toch ben ik bang dat ik mijzelf weer vergeet.
Logisch natuurlijk dat mijn gedachten nu ook weer over dat kleine aapje gaan.
Zo'n lief schattig meisje dat ik ergens ook niet meer kan uitstaan.
Leugens, pijnlijk verdriet en toch weer mis ik jou.
Jij gaf mij warmte en verdreef de kou.
Het lijkt als herhaling mijn woorden en wat ik voel.
Het is als een cirkel van treurnis en jij weet precies wat ik bedoel.
Hopen diep van binnen dat morgen anders zal zijn.
Hopen dat de liefde sterker is dan de pijn.