ook al klinken woorden
nergens naar, dit
ochtendlicht blijft onderhuids
gedragen, meerstemmig
en zacht herinnerbaar
pastelgeuren,
met ons verbonden
in een zee aan golven
met vredig water
gelijkgericht, onder
prille kleuren bedolven
als magnetische polen
zo innig blij
eindelijk, de zon is
de evenaar voorbij