Het jaar vervroegt zich
in haar sporen
legt ze
warm draperend
sluiers van
haar stemming aan
teer verlegt zich
zo het prille
om het wonder
van ontluiking
in ons zicht
te laten gaan
-
behoedzaam knopt
een eerste krokus
langs de sprieten
van het gras
er is
geen blad
wat meer
kan noden
het is
mij steeds
alsof ik eerst
de lente zag