Eenzaamheid
Één woord zei al meer dan genoeg.
De stilte is alles wat ik moet.
De woorden zijn overbodig.
De eenzaamheid is dodelijk.
De pijn ongeneesbaar.
Het spel was gespeeld.
De kaarsen uitgeblazen.
Een stilte zo eenzaam
Dat de tranen stromen,
Een beek vormen en je meenemen.
Een beek die de stilte dooft.
Als de beek overstroomt.
Komt de chaos uit het hoekje gekropen.
Vergissing kruipt diep weg.
En haat komt uit zijn hol.
Het verscheurt je,
Het laat je gewond en machteloos achter.
Maar ergens in de verte,
Schijnt er altijd nog licht in de duisternis.