Ik ga vanmiddag naar de huisarts om praattherapie aan te vragen.
Om mezelf voor gek te verklaren.
Nee geintje. Ben gewoon bang.
Gaat de dokter snappen wat ik zeg.
En als ik dan in therapie zit, wat moet ik dan allemaal doen?
Wordt ik door mijn omgeving voor gek gezien?
Ben bang voor de gevolgen.
Maar het is beter voor mijn toekomst.
Ik doe het voor mezelf en niet voor een ander.
Al zou ik bijna willen schrijven dat ik het voor mijn moeder doe.
Omdat zij van bovenaf al jaren mee kan kijken.
Ik hoop dat ze trots is dat ik deze stap neem.
Dat ze mij niet voor gek verklaart, omdat ik in therapie ga.
Alles moet er één keer goed uit.
Mijn verleden, het missen van mijn moeder.
Het pesten om de middelbare school.
Het moeilijk kunnen omgaan met veranderingen.
Het omgaan met mijzelf en mijn omgeving.
De hoofdenbijzaken van dit leven onderscheiden, anders word ik zeker gek.
Vanmiddag ga ik een begin maken aan een nieuw avontuur, die mij sterker zal maken.
Hoe bang ik nu ook ben. Ik kom, waar ik wil zijn in dit leven.
Al duurt dit nog even.
Lieve Papa, Tineke, Carmen, Paul, & Tom.
Lieve Christianne, Carlijn & Evelien.
Ik ben blij met jullie steun.