Wie zal mij volgend jaar herdenken?
De herdenkingsdagen zijn weer voorbij
De bloemen gelegd, de woorden gesproken
Sombere dagen, zeker ook voor mij
Tijd van loslaten is weer aangebroken
De doden zijn plichtmatig onthaald
Op warme en goed bedoelde woorden
Alle verhalen zijn weer verhaald
Voorzien van droeve slotakkoorden
Bij welk graf staan we over een jaar?
Het zou de mijne ook kunnen wezen
Een houten kist op een stalen baar
Maar wie zal dan de toespraak lezen?
De stilte om mij is schreeuwend groot
Ik heb zelf iedereen terug gestoten
Bij het graf net zo stil als in de dood
Zwijgend wordt de grond gesloten
Stilte, het angstaanjagende geluid
Donker achter de gesloten gordijnen
Glij ik straks braaf het leven uit
Waar nimmer meer licht zal schijnen
Douwe