de beeldadem verstild mijn ruimte enkel de tijd in het dansen van schaduw voor even te voelen en de zee open op vrijheid in deze zeven dagen tot een afdruk van gestolde kleuren achtergelaten op mat glas met iets van heimwee dat blijft maar nog zo helder alsof haar reis door golven het kristallijnen kleurt als door een spiegel heen enkel meer voelbaar zoals nu ziel verbonden zijn tot zon herboren in het ontluiken telkens opnieuw breekbaar beschrijft over nog verdicht blad het bloeien naar licht door de tijd getekend en teder is het ontwaken want in elke bloem weerspiegeld de stilte van jouw lied