Hij die nadenkt…
Ik heb bloemen vertrappeld,
uit de grond gesleurd en blaadjes afgetrokken,
“ze houdt van me, ze houdt niet van me”
Onbetreden paden bewandelt,
mezelf gestraft voor niet eerder begane zonden.
ik verving de grauwe betonblokken
door kleine meiklokken en geiten wollensokken,
maar jouw afwezigheid bleef voelbaar aanwezig.
Ik heb als een droevig lied mijn hart gesust
als elk moment uiteindelijk is belust
op het verlangen dat mijn dromen beklemt!
Vergeefs balanceerde ik tussen ontkenning
en aanvaarding op een slappe koord.
Zo keek ik naar de wereld alsof het was voorbestemt
en liet heel mijn angst in lijfelijke leegheid varen,
misschien was ik wel contactgestoord…
esteban 18 juni 2020