Door het open venster blaast de zachte dauw haar slaapdronken ogen wakker heel voorzichtig piept het zonnetje met een knipoogje van de lente haar lachend toe ze rekt zich uit en voelt hoe de echte wereld haar Droomland weg ijvert voorzichtig stapt ze uit bed, koude voeten op het laminaat, een sprintje om toch nog even de verwarming aan te zetten, de kou uit de kamer te laten verdwijnen In de keuken gaat de senseo aan een broodje gesmeerd zodat haar, mijn dus dag kan beginnen en ik kan het niet ontkennen deze lentedag heeft me hoop en vertrouwen gegeven de zachte dauw, het piepende zonnetje en ook dat het zomaar dood gewoon is dat broodje en dat kopje senseo wat is onze wereld toch mooi en beloftevol op deze vroege lentemorgen er stroomt zoveel liefde in mijn hart