Gemis laat beelden komen branden om te koesteren rauw door tijd zacht luchten van een hart het uitspansel geeft verzuchting ruimte verhult op te lossen door wind laat onrust bloeien en weer varen en altijd het water waar zijn we zonder vaste bodem om te aarden spiegelingen vertekenen een vergeten lach die klatert en verder gaat, vreugde verwarmt van missen en mooie herinneringen bestaan zoals mensen door het water gaan en waden immer leven en voelen zijn eeuwig gevende stromen.