lachjes krulden geuren prikkelden stemmen rumoerden jij zat daar aan het tafeltje in een zee van stille rust zacht kabbelden woorden over het blad sierlijke handen ritueelden verbanden van lief samen zijn lachjes krulden verborgen met onuitgesproken plezier in het uur zonder zorgen door aangenaam vertier plots vlaagde de wind kwamen uniformen dichtbij klonk er paniek in luid geschreeuwde bevelen sloop chaos ijskoud voorbij in opluchting haalde ieder zacht adem keerde de stemming terug maar de rust was gedaan hoogste tijd om naar huis te gaan wil melker 20/03/2019