wat woorden om te zingen lees ik als een stille bloei in hun eenvoud en wat blijheid glijdt tussen schaduw beelden tot licht naarbinnen en herinneren mij de dagen van Grasse op het moment dat kleurige pagina's teruggeeft als tijd open op vrijheid over de vele reizen de uitgestrekte bloemen velden in deze stad geborgen blijven vrij toegankelijk te beleven in een steeds opnieuw ontwakend lied over het kleuren het dansen en bloeien in de sfeer van elke dag hier thuis schijnt zon omgeven en verdergaan met een goed gevoel dat verteld wie ben jij waardoor ik jou in vele zinnen mag leren kennen waarbij deze eomties samen met jou heb vertaald of enkel maar dit beeld dat je nu voor even ziet zoals het is bewaard het hart de echo's van herinnering beschrijven het huis van elk ontstaan in een herboren taal zo breekbaar als de eerste zonnestralen over het pas ontluikende rozenblad