Ze komt deze avond thuis geschopt en geslagen direct naar het ziekenhuis haar armen en benen onder het verband De mensen uit klas hebben haar niet graag alle jongens en meisjes haten haar ze zorgen dat ze alles verdraagt dat is nu al zo, van het eerste leerjaar Ze zit nu in de vierde klas tien jaar werd ze deze week toch wilde ze dat ze nooit geboren was dat niemand constant naar haar keek Uitlachen met haar kort, oranje haar “dat is niets voor een kleine meid” dat mag ze al horen, zoveel jaar daarom dat ze ook zo lijd Deze avond is ze van school thuisgekomen met wonden aan haar armen en benen daarvan heeft ze nooit willen dromen ze kan nooit eens lachen, maar altijd wenen Ze wou dat ze weg kon gaan niet meer bij de mensen zijn ze wou dat ze niet meer op de wereld kon staan dan heeft ze geen verdriet meer, zorgen of pijn