Cowboy tegen wil en dank...
De schone schijn van mijn waanzin
weigert zich bekend te maken,
de verloren gedachten zijn iel en overvloedig aanwezig.
Met mijn roestig mes van herinneringen
snij ik achterdochtig in de verbaasde menigte,
de wonde is vers en nog niet ontstoken.
Als beschermer van de eenzamen strooi ik met illusies
over de valse beloftes en de beschimmelde stiltes.
Met in het achterhoofd een vooroorlogse foto
van de gemiste kansen op een draaimolen
zadel ik mijn paard en schreeuw hi-yo Silver...
esteban 13/01/2019