Een AED aan de muur
Een ambulance die rijdt
En jawel hoor!!!
De “film”is weer op tijd
Ik sluit mijn ogen
En voel de pijn
Leegte,verdriet,angst
Wat zou het kunnen zijn
Hoe hier mee om te gaan
Is de vraag
Voor nu is het angstig,leeg
Maar vooral heel vaag
In de skihut
Was mijn eerste ontmoeting met jou
Daar in die steeg
Zo donker, en in de kou
“kan je reanimeren!!”
Is alles wat ik hoor
Haar hart en ademhaling motiveren
“kom op meid, ga nou zelf door”
We hebben alles gegeven
Maar met het verstrijken van de tijd
Zakte de moed in onze schoenen
“verdomme we verliezen deze strijd”
Mijn blik dwaalt af
Naar haar broer tegen een muur
Ogen vol ongeloof
Man wat is dit zuur
Mensen zeggen “jullie hebben je best gedaan”
“Meer konden jullie niet doen”
Toch voelt het als falen
En daar kan IK dan weer niets aan doen
Je bent weg
En komt niet meer terug
Een heel leven voor je
Voorbij , over
Het ging veels te vlug
gedicht geschreven naar aanleiding van een reanimatie op een 20 jarige vrouw, met slechte afloop