richting moskee ik hoor de grote trom waar kerktorens zijn verdwenen ranken minaretten tegen blauw het indringend schreeuwen om gebed begint al gauw en roept een mannenzee richting moskee onaangedaan schijnt nog de zon maar de seizoenen zijn vergaan subtropen hebben nu ruim baan het levendige bazargeroezemoes waait veelkleurig uit tussen kinderen hoofddoekvrouwen en vers fruit onder palmen en grote galerijen krioelt het verkeer waarbij ezels de oude fietspaden gebruiken auto’s hoog frequent hun vele claxons uitbundig laten fluiten in het dagelijks concert van fileleed gelukkig zijn er oases van rust in verre groene reservaten waar zwart bonte koeien grazen en autochtonen in hun eigen talen mogen praten de geschiedenis heeft zichzelf herhaald alleen vooruitgang kwam voor hen te laat wil melker 08/03/2017