in wit protesteren we spraken golven over weer en wind murmelden zee koesterden oude botten in geschreeuw van de meeuw zon lichtte op in wit protesteren van opkomende vloed water versmolt met nevel in de ondergaande gloed wij kenden het eind door het ronden van de pier proefden zilte in de eeuwigheid van tijd en oneindige ruimte hier terug naar de boulevard werden wij mensen gewaar in tal van evenementen verzadigden zij hun primaire behoeften en wensen in de kramp van hun uitgelaten lach zag je de angst om alleen te zijn eenzaam te midden van zoveel gein wil melker 27/09/2017