lucht betovert met een helderheid
die torens dansen laat en bomen,
en ik, als bleke mier op een etage,
kijk met open mond door ’t venster
verwonder mij over de weidse blik
die mij verslaaft aan pijlen, vuur-
werk in het duister boven Brabant
ik hoop dat vleugels mij nu groeien
en dat ik eindelijk vliegen mag
al is de vrijheid nooit zo groot
dan eens gedacht en is de nacht
ook nog nooit korter dan de deze,
zitten dronken mensen op de daken
wijl overal schaduwen vluchten
en in de zee doopt zich een golf
hoor je de kinderen in de ochtend
vrolijk eenieder nieuwjaar wensen
terwijl herinnering snel vervaagt
aan wat in 't gisteren ons geplaagd
nu amper tijd kent om eraan te denken
zo snel nemen de uren ons weer mee
ik kijk nog eenmaal achterom
naar al die tuimelende beelden
die schemeren in hun wasem
voor dat ik elk' geschonken dag
opnieuw omarm; ook in mijn liefde jou
en alle anderen die ik lieven mag
sunset 01-01-2015