terwijl de zee
voor even zachter
haar dromen
toefluistert
een wereld
ontwaakt en word beeld
dat licht en schaduw
verbindt
soms blijft enkel de kilte
stil vervagen als woorden
in zand
en spoelen nog steeds
onverklaarbare verhalen aan
in wrakhout of
door vraagtekens
die blijven na de kleine letters
en geen antwoord geven
emotie
vloeit voelend als balsem
doorheen die wegen
van leven
en van het hart
dat wij herkennen
en zijn in liefde
soms voelt het even
als een vlam
een geboorte weerspiegelend
die waakt over dag
en nachten in ons beleven
dat steeds wisselend
te voelen is
door de tijd