Ik ken je nog niet.
Nee, maar ik zou je wel mogen
Ik stel voor een eindje door
ons leven te gaan
en zien waar we staan
Langs de zeelijn,
Unter den Linden – Berlijn
En als we samen zijn of
We verder gaan
alles in ons gesprek wilt kloppen
Dezelfde woorden , dezelfde gedachten
Het hart in
strelende vingertoppen
Misschien wordt ik op zo’n moment
Nog stapel op je wie weet
zal ik je vragen wat aan jou
dat nu deed
was het je blik zacht als katoen
of gewoon
je manier van niets doen toen
je je tranen aan de ooglijn
zat te drogen
Ik ken je nog niet, maar schrijf me,
geloof me zo
zullen we elkaar wel mogen.