Zoals iets dat nooit geweest is
toch in onze herinnering kan vastzitten
en zelfs de oorzaak van heimwee wordt.
Omdat de wereld met haken en ogen
aan elkaar hangt, net als jij en ik,
dat wil zeggen toen je lichaam
nog helemaal van glas was
en je haar wild opvlammend vuur.
Zo was het toen toch allemaal,
niet echt, maar net echt.
Het leven leek op een verhaal
en de liefde stroomde in mij
als door een doorgebroken dijk,
zo machtig, zo rijk is geen enkel woord.
Alleen in de strengheid van een witte winter
kun je deze zwartgeblakerde letters nog lezen
zij ontkennen het bestaan van de wereld.