Ze zit voor zich uit te staren in de zetel kijken door het raam ze kan geen mooie herinneringen bewaren kan niet blijven rechtstaan Eenzaam is ze al maandenlang niemand kijkt naar haar om de mensen lijken van haar bang vinden haar dom en stom Niemand ziet haar graag dat kan ze niet verdragen ze heeft het al zoveel gevraagd maar eenzaam zijn alle dagen Straks zal ze opgeven ze kan dit leven niet meer aan in eenzaamheid wilt ze niet meer leven ze wilt stoppen met dit bestaan Ze kijkt door het raam hoopt dat iemand met haar komt praten ze is te eenzaam en is zichzelf te erg aan het haten © Gedichtenlady 3 maart 2015