paradijselijke hartstocht ik wist de vruchten van de boom ongrijpbaar voor mijn handen zij tergden mij door in hun volle wasdom daar te blijven hangen ik joeg boze dromen als wervelwinden door hun hoge kronen ze rijpten verder in de warme zon voelden dat het oogstfeest bijna begon ik fluisterde liefde met armen om de stam geslagen mijn bede werd niet opgedragen schudde woest de laagste takken door elkaar alleen de kneusjes vielen daar maar jij bellefleurde in het hoge licht was de enige die van mijn paradijselijke hartstocht wist wil melker 18/10/2016