slanke arcades ik heb stenen gemetseld slanke arcades gemaakt verbonden wat aarde heeft los gelaten in ons nietig bestaan met jouw lieve woorden waste ik mozaïek de krachtige taal die jij temperamentvol uitte mocht ik als specie gebruiken je lach was als een beek in mijn tuin waar tussen rotsen je ogen de subtropen haar schitterendste bloemen gaf pas in de koelte van de binnenplaats met haar gesluierd licht en de stilte van eeuwen kwam jij volledig tot rust voor samen heb ik daar ons water geput diep uit de ziel van de aarde geeft zij ons al generatieslang leven terug wil melker 01/12/2017