Het zeestil en donker boven mij er speelt licht aan de horizon zeestil en donker ver bovenal als delen beelden van ebbenhout marmerglans van verzachten intens voelen van 't lichten tegen het wegebben en tijd is niets meer, minder dan reiziger van ons laten en ons lopen rijst gedaante en vindt geluk onwetend voor eender elke val het wateraureool tintelt winters een lucide droom van koude en zuiver eb kent geen haast warm tussenhands geen laatst een woordloos vertrouwen gloort ondermaanse klanken schuren kleurig vele schelpen tot zand