het open raam stil leven dichtbij en ergens verdergaan een donkere achtergrond de avondhemel ontvouwd tot sterrenglans terwijl letters even zichtbaar worden over woorden in zand getekend ik beschrijf de schaduw met het zachter kleuren als een dans van handen een nog ongekend ontstaan onder het stil vervagend beeld vervloeit langzaam het nog hagelwit als een sluier tot niets dan een afdruk weerspiegeld doorheen een licht inval een herinnering een glimp een droom een naam emotie laat telkens opnieuw voelen door liefde wat leesbaar is en blijft in het hart