de dag rees uit het duister als een kind met bleek gelaat met op haar wangen regentranen gewikkeld in een grijs gordijn gefascineerd door het trieste beeld wat mij probeerde te vangen keek ik toe hoe de wind met het water speelde en druppels tegen ramen joeg gedachten kregen vrij spel dromen met ogen open kwamen en ik zag de dag als een kind met blozende wangen gewikkeld in een zijden jas met op haar wangen druppels dauw glinsterend in de ochtendzon een zucht en een lach toen ik dacht ach de zon komt wel weer en ik ….... ik kan nog dagdromen en verlangen christa