een donker geschilderde hemel over heldere kleuren spatten grift trage beelden in stil vervloeiende uren en zo de tijd van elk verlangen komt steeds weer in mijn ogenblik jouw ziel raken als een vlinder vlucht waarin vrijheid zich bevindt leven is voelbaar soms even als schaduw van een vervagend blad tussen sneeuw witte lelies weerspiegelend het openvouwen verdwaalend en terug voelend geborgen samenkomend zijn nog pril ontwakende dromen het zand tekent met zachte hand over rimpelloos water naar het licht met wat te herkennen blijft emotie fluistert in beeld en taal opnieuw geboren liefde onverdicht puur en volkomen