Vluchtig…
-Laat me-
Zo sprak ze!
Onder de voet gelopen door het grijze van de wereld
herschreef ze woorden tot vale vergezichten,
bewerkte ze met bevende hand de weinige ogenblikken
die haar tot op de rand van krankzinnigheid brachten.
Later tussen twee glazen Château Petrus door
schoof ze de schuld in mijn schoenen,
terwijl ze mij haar minnaar van aan de zee noemde…
esteban 5 Mei 2012