als epiloog ontluisterend is de klap als er wordt gezegd dat je niet meer past in haar bestaan je valt pardoes van eigen trap die je uit vage beelden in elkaar geknutseld had de doos met dromen kan weer dicht slechts een enkeling is moeizaam uitgekomen en dan nog in het verkeerde licht want haar gezicht heeft altijd boekdelen gesproken het samen leven heeft zij afgesloten mij rest als epiloog ik was een pijl op de verkeerde boog wil melker 16/07/2016