Mijn longen weigeren te ademen.
Verstikkend klemt mijn borstkas zich tegen elkaar.
Een hartsverscheurend gevoel,
scheurt m'n hart hartstochtelijk aan stukken.
Verlaat mij, moed.
Kom binnen, hopeloze hoop.
Want mijn deur werd versplinterd, de ingang is vrij.
Destructief werd deze onbewust verwoest.
Verzoen mij met smart.
Verban me van divertissement
Mijn masker zal alles verdoezelen.
Ik blijf vallen, in de diepte,
en klim nooit meer.
Anthony Willems