Immer sinds
de grauwe nevel
Tergend traag
mijn grijze massa
heeft ingekapseld
lijkt elke dag,
eender aan de vorige,
eindeloos te duren
de zwarte kluisters
die tengels en pikkels
aan de bedstee knevelen
de vier muren die me
versmachtend omarmen
laten me bij schaarse
heldere momenten terug
naar soevereiniteit verlangen.