sommige dagen lijk ik niet te kunnen volgen
alsof de wereld me heeft bedolven
iedereen raast voorbij
zoals een zee in hoogtij
niemand stopt even
om te ademen,om te leven
alleen maar nemen, nooit geven
ieder keert voor zijn eigen deur
altijd opnieuw, een dagelijkse sleur
discussie is uit den boze
nooit maneschijn, of lopen over rozen
ieder leeft om te overleven
niet overleven om te kunnen leven
geen tijd voor goedemorgen
slapen,eten, altijd zorgen
geen tijd voor een lach
rusten?
nee omdat het niet mag
wat moet ik nou?
volgen of mezelf blijven?
nee ik wil zo geen leven leiden
ik ben gelukkig in de zon
misschien voor jullie te gewoon
maar geen dag dat ik mezelf niet beloon
geen dag zonder lach
gewoon omdat ik dat wel mag
volgen doe ik de horde schapen toch niet
maar de wereld,het landschap, zee, zon en maan
het heeft allemaal een reden van bestaan
het is iets wat ik zo graag zie.
probeer het maar
het is de moeite echt waar