Heel vaak wens ik minder taal
Dan voel ik opgegeten letters
en gedramde woorden nog steken
in mijn strot
Ik verslik me in jouw zinnen
en word niet zo graag zo
op de letter gehoord
Het keert in m'n maag,
een woordenvloed die, eruit,
gulpend, wat zwaar valt
Het haalt m'n lezen in,
nog voor ik het kan begrijpen
Het keert om, wat in regel
al netjes tussen de lijntjes stond,
en doet me omcirkelen, dat ik toch
zoveel van taal hou