Je ziekte heeft je in zijn macht langzaam maar zeker verloor je al je kracht Nu slijt je je dagen op een ziekenhuisbed je hebt pijn ... en gelukkig zijn zou je willen vragen Maar hoeveel je ook smeekt het mag niet zijn ... Vroeger was je gezond als kind je had een zorgeloos bestaan maar toen van de éne op de andere dag was dat opeens gedaan Je lag in het ziekenhuis en allerlei ziektes hebben ze je gegeven maar geen éne was juist zo heb je in verschillende ziekenhuizen gelegen En thuis wou je blijven wonen maar daar dachten anderen anders over! maar jij wou je niet laten kennen jij wou niet dat er iets zou veranderen je hoopt nog steeds dat je thuis kan wonen alleen, met hulp, dat is je wens Want jij bent ook maar een doodnormale mens ...