Eenzaam
Ik stapte op een wankelende brug.
De touwen bengelden los in mijn hart.
Geen tastbare vastheid,
bezweek aan aarzelingen.
De diepte had geen bodem
het was oeverloos langs beide kanten.
Had ik me voorbereid,
dan wist ik nu waar het zuiden lag.
Ik bereik alleen maar het noorden
ijs stroomt door mijn aders.
Laat mij het zuiden vinden
zodat het ijs smelt en mijn bloed weer stroomt.
Claire Vanfleteren ©