morgen nevel voelend spontaan een open poort als een adem glimp van lichtstralen en leven brengt ons steeds opnieuw naar een schuiloord een andere haven doorheen een fluistering een liefdevol woord voelbaar makend deze emotie duurt maar heel even maar ontwaakt verdere gevoelens niet overbodig voor tranen en voor het hart het zijn schaduwen in nog onvertaalde momenten die het leven verzachten het kwetsbaar ontstaan in liefde waarmaken breekbaar en stil de ziel ontsluiten tot een melodie met tederheid