Geen gedicht…
Dit is geen gedicht, het gaat niet over eeuwige trouw,
ook niet over, ik hou van jou tot de dood ons scheidt
met gedachten gedrenkt in ochtendlijke dauw.
Nee, zo’n soort woorden zijn het niet!
Want stel dat ik je verteld
dat de man die zich onder een trein heeft gesmeten
al van in het begin heeft geweten
dat zijn beste vriend op zijn vrouw heeft gezeten,
zou je dan nog durven geloven, zou je dan nog wel willen hebben?
Dit is geen gedicht, ook niet als je het me zachtjes in mijn oor lispelt,
of zoals een trouwe hond zich tegen me aan kwispelt.
Nee, deze maal lukt dat niet, want dit is dus geen gedicht zoals je ziet.
Wat het dan wel is zou ik in de verste verte niet weten.
Eerder een klaagzang, of een lijdensweg… een doodstrijd,
maar dan zijn dit wel heel veel woorden die er aan zijn weggesmeten.
Ik weet het niet, ik ben nu eenmaal geen dichter.
Het lijkt wat op een spel dat is gespeeld, niet tot ziens maar vaarwel.
Geen gedicht als afscheid, gebracht door een oplichter!
Je bekijkt het maar…
Esteban 31 December 2013