Rondkomen 300 dagen per jaar van een baan zonder dromen
Toen je ervoor solliciteerde leek het niet de verkeerde
Duizenden klanten in je kiosk verwelkomen maar het begint te verslomen
Ze zien je niet echt staan, voor hen ben je geen vereerde geleerde
Je bent voor de klant een nummer, ze hebben haast en kijken zelden verbaasd
Ze ervaren wel veel genot van jouw snacks maar dit voelt voor jou rot
Wat gaat er in je om? Is er een klant die zich in jou verplaatst?
Je bent lucht, er kan nog geen bedankje van, vaak alleen een ongeduldige zucht
Angst voor het onbekende weerhoudt je van ander werk en denkt 'Ben ik een verwende?'
Gisteren hoorde je plots het gerucht van je ontslag en voelde je opgelucht
Maar welke baan is een echte wende? Zelfs topfuncties kennen onverwacht ellende...