Ook ik heb een pracht
van een moeder gehad.
Klein maar sterk,
en niet bang van het vele werk.
Met een zieke man en zes kinderen,
kon ze het noodlot niet verhinderen.
Al heel vroeg moest ze ons verlaten.
Ze werd ziek en alles ging heel vlug,
ik was 12 en zag haar sindsdien
nooit meer terug.
Ze is in de hemel met onze pa en
nog veel anderen van de familie.
Ik troost me met het idee
ooit zie ik haar daar weer,
en word alles terug zoals weleer.
Onze lieve moeder die met al haar kracht
haar kinderen bijeen houd uit alle macht.
Het is haar gelukt we zijn er nog,
de één zorgt voor de andere.
Met de jaren zal niks veranderen.
Zo is het ons geleerd van kleins aan.
Want zeg nu eerlijk
ruzie wat heb je daar aan?
Ik wou haar alleen nog zeggen.
Dank je ma voor dit leven,
die je aan ons hebt gegeven.
Ik probeer te zijn voor mijn kinderen
zoals jij was voor mij.
Een vrouw met het hart op de juiste plek,
en niet bang van het vele werk.