er waren bloemen een spiegelbeeld van zomer iets leesbaar nog omsloten als vervagende herinnering in een zwervershand dat onvergeten woorden en namen op ruwe linnenstof schrijft tussen het zacht gefluister van hertst bladeren in het uitwaaiend zand ergens speelt iemand melanholische muziek onder het hemelgewelf en de sterren beelden die rust uitstralen delen de stille geheimen van duinwegen van strand en zee waarin het leven telkens opnieuw open bloeit met wat voelbaar blijft rakend door emotie en verhelderend licht