Het kamertje:
Het meest unieke plekje op aarde in m'n eigen kamertje, waar ik vooral 's avonds echt mezelf kan zijn: het rustgevende bed, de volgepropte boekenkast, de rondslingerende kousen, het romantisch nachtlampje dat verlegen gezelligheid uitstraalt.
Je merkt de posters die al zoveel jaren aan de muren hangen bijna niet meer op; je vervangt ze ook niet, omdat ze onbewust een deel van jezelf zijn gaan vormen, en ... al die doodgewone dingen, kleine voorwerpen, teveel om op te noemen.
Je verzamelt ze omdat je ze hebt gekregen of omdat er een geschiedenis aan verbonden is: een schatkamer aan herinneringen, die je kost wat kost wil bewaren. Het zijn één voor één stukjes van jezelf.
Je "eigen kamertje" is een spiegel van je persoonlijkheid, het is de plek waar men het diepst nadenkt over de gebeurtenissen van de voorbije dag, waar gedachten het best gerangschikt worden, de plaats waar je bij het inslapen telkens een bladzijde van het boek van je leven omdraait, de harde realiteit even ontvlucht.
Zalig, ... tot die vervelende wekker weer rinkelt: tijd om op te staan en naar school te gaan.