anoniem publiek ik zag als kind schaduwen al bewegen in een eigen leven was geen zonnegek al dat helle licht op die ene open plek mijn jeugdigheid kon creatief spelend al zijn energieën kwijt keek wel vaak naar de podium plaats waar grote ogen wervelden muziek zijn eigen noten danste op de zelf gecomponeerde melodie alleen op het toneel kon je ontdekken wie en wat je eigenlijk was onweerstaanbaar trok anoniem publiek mij de wereld van bekendheid in ik was beduusd in het begin maar het voetlicht wendde veel te snel heb echt gedacht dat ik de jezus was en ook een eigen hemel had maar mijn kerk werd een hof waar alleen stilte nog applaudisseren mocht wil melker 04/09/2018